چشم‌انداز مغز ما محل منطقی نیست. ما هنوز هم همان مغز عصر حجری پیشینیانمان - حجمی از احساسات، خاطرات ناقص و یک محدوده توجه کوتاه - را داریم. مغز ما هیچوقت همه حقایق برای گرفتن تصمیم "ایده آل" را در خود ندارد.